معنی خوش عنان در لغت نامه دهخدا

صفت رام بودن اسب. غیرکشنده و غیرسرکش و غیرتوسن:، رام زین و خوش عنان و کش خرام و تیزگام، شخ نورد و راهجوی و سیل بر وکوه کن.، منوچهری.، دیرخواب و زودخیز و تیزسیر و دوربین، خوش عنان و کش خرام و پاکزاد و نیکخوی.، منوچهری.، اشهب گردون بدرکاب نگیرد، جز پی یکران خوش عنان که تو داری.، سیدحسن غزنوی.، نه ابر از ابر نیسان درفشان تر، نه باد از باد بستان خوش عنان تر.، نظامی.، بدستم در از دولت خوش عنان، طبرزد چنین شد طبرخون چنان.، نظامی.، چون آب رونده خوش عنان باش، هرجا که روی لطف رسان باش.، نظامی

معنی خوش عنان در فرهنگ واژه مترادف متضاد

خوش لگام، راهوار، رام، متضاد: بدعنان، بدلجام، سرکش

معنی خوش عنان - جستجوی لغت در جدول جو

خوش عنان

لغت نامه دهخدا

خوش عنان

فرهنگ واژه مترادف متضاد

خوش نام

ویژگی کسی که میان مردم به نیک نامی و درست کاری معروف شده باشد، نیک نام

فرهنگ فارسی عمید

خوش خوان

خوش آواز، دارای آواز و صدای خوشایند و دلنشین
خوش لحن، خوش نوا، خوش الحان، خوش گو، خوش سرا، عالی آوازه

فرهنگ فارسی عمید

خوش زبان

ویژگی کسی که خوب حرف می زند و با مهربانی سخن می گوید، خوش سخن، شیرین زبان

فرهنگ فارسی عمید

خوش بیان

(خوَشْ / خُشْ بَ)

خوش سخن. نکوسخن. نیکوگو. نیک کلام. نکوکلام. خوش زبان. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

خوشینان

(خُ)

دهی است از دهستان خالصۀ بخش مرکزی شهرستان کرمانشاهان، واقع در شمال باختری کرمانشاه کنار راه فرعی دوچقا با آب و هوای سردسیری و 345 تن سکنه. در سه محل بفاصله 2 هزار گز واقع و موسوم به خوشینان اعظم (مشهور به ده کور) ، خوشینان تپه و خوشینان اسفندیار (مشهور به باباخان) است. در خوشینان تپه آثار خرابۀ ابنیۀ قدیمی دیده می شود. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

آتش عنان

(تَ عِ)

تند (سوار)

لغت نامه دهخدا

خوش عذار

(خوَشْ / خُشْ عِ)

خوش صورت. زیباروی:
ای زال مستحاضه که آبستنی به شر
زان خوش عذار غنچۀ عذرا چه خواستی.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

خوش عیار

(خوَشْ / خُشْ)

آنچه عیار خوب دارد، کنایه از خوش ذات و خوش جنس

لغت نامه دهخدا

خوش گمان

(خوَشْ / خُشْ گُ)

با ظن خوب. حسن الظّن ّ

لغت نامه دهخدا

خوش زبان

(خوَشْ / خُشْ زَ)

خوش تقریر. شیرین زبان. بلیغ. کسی که سخن او آشکار بود و درهم نبود. (ناظم الاطباء) ، آنکه نیش کلام ندارد. آنکه جز از روی مهربانی سخنی دیگر نگوید. خوشگو. خوش سخن. پسندیده گو: چون سخن گوید خوش سخن و خوشخوی و خوش زبان و خوش آواز باشد. (ترجمه طبری بلعمی).
دلم مهربان گشت بر مهربانی
کشی دلکشی خوش لبی خوش زبانی.
فرخی.
ماهرویی نشانده اندر پیش
خوش زبان و موافق و دمساز.
فرخی.
مشک جعد و مشک خط و مشک ناف و مشکبوی
خوش سماع و خوش سرود و خوش کنار و خوش زبان.
منوچهری.
اگرچه بود میزبان خوش زبان
پزشکی نه خوب آید از میزبان.
اسدی.
بت خوش زبان چون سخن یاد کرد
بت بی زبان را شه آزاد کرد.
نظامی.
دست من بشکسته بودی آن زمان
چون زدم من بر سر آن خوش زبان.
مولوی

لغت نامه دهخدا

خوش حنین

(خوَشْ/ خُشْ حَ)

خوش صدا. خوش آواز:
گفت ای طوطی خوب خوش حنین
هین چه بودت این چرا گشتی چنین.
مولوی

لغت نامه دهخدا

خوش مکان

(خوَشْ / خُشْ مَ)

دهی است از دهستان حومه بخش اردکان شهرستان شیراز واقع در 4 هزارگزی جنوب اردکان و 6 هزارگزی باختری شوسۀ اردکان به شیراز. این ناحیه کوهستانی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7). قریه ای است یک فرسنگی جنوبی اردکان فارس. (از فارسنامۀ ناصری)

لغت نامه دهخدا

خوش مکان

(خوَشْ / خُشْ مَ)

مکان خوب. جای نیکو

لغت نامه دهخدا

خوش انام

(خُشْ اَ)

دهی است از دهستان رومشکان بخش طرهان شهرستان خرم آباد، واقعدر جنوب باختری کوهدشت و راه خرم آباد به کوهدشت. این ده در تپه ماهور قرار دارد با آب و هوای گرم و 120 تن سکنه. آب آن از رود خانه صمیره و محصول آن غلات و لبنیات و پشم، شغل اهالی زراعت و گله داری و از صنایعدستی زنان سیاه چادربافی راه مالرو است. ساکنان از طایفۀ امرائی اند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

خوش آلان

(خُشْ)

دهی است از دهستان برادوست بخش صومای شهرستان ارومیه، واقع در جنوب خاوری هشتیان با هوای سرد و 104 تن سکنه. راه ارابه رو. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

خشک عنان

(خُ عِ)

کنایه از مرکبی که فرمان بردار نباشد و سرکشی کند. (از برهان قاطع) (از ناظم الاطباء) (از انجمن آرای ناصری)

لغت نامه دهخدا